Skagway

Na het ontbijt zijn we Skagway in gegaan, het dorp is niet groot ongeveer 862 bewoners. Alleen in het seizoen van Mei tot eind September zijn het er veel meer. Het dorpje stelt ook echt niks voor, alleen toeristen winkels op loopafstand. Na wat geshopt te hebben en wat foto’s te hebben genomen zijn we weer naar het schip gelopen.

Daar hebben om half 12 geluncht want om twaalf uur hadden we een excursie. We gingen met de een trein naar Canada en dan zouden naar beneden fietsen. We werden met een busje naar de trein gebracht en daar hadden we voor onze groep een eigen wagon. Deze waren heel oud maar wel leuk en we hadden drie locomotieven ervoor die ons omhoog moesten trekken. De spoorlijn was uit de tijd van de goudzoekers, we gingen ook over oude bruggen en ze vertelde ook van alles. Over wat er vroeger gebeurd was en er was 24 maanden aan gewerkt en er waren maar 34 doden gevallen maar vooral door ziekte.

Boven gekomen kwam de douane aan boord en moesten we onze paspoorten laten zien en daarna mochten we de trein verlaten. We stapte in de bus en iets verder op kregen we onze fietsen met onze mooie helmpjes. We kregen te horen wat we mochten doen en wat de tekens waren. We zouden eerst een stukje voor proef doen en kijken of iedereen naar beneden durven te gaan. Wij kregen op ons donder omdat wij toch ingehaald hadden, maar ik kon daar niks aan doen want mijn rem was stuk. Ik kreeg een nieuwe fiets en daarna ging alles goed maar Patrick en ik gingen we voorop rijden. Want voor ons kan het niet snel genoeg gaan en daar hield de begeleidster ook wel van. Je kan toch zien dat wij een fiets land zijn, zelfs een nam die blijkbaar fietst ging nog niet zo snel als wij. We maakte tussen af en toe een stop om foto’s te maken en tijdens een stop was Patrick aan het filmen en toen zaten we achteraan balen. Alleen het voordeel was dat we dat stuk wel zo hard konden als we zelf wilde samen met onze mannelijke begeleider. We gingen de grens over bij Canada en hebben toen een gesprek met die jongen gehad. We hebben tijdens de rit maar een klein stukje hoeven te klimmen en gelukkig mocht je daar wel in halen. Op het eind zat Patrick achter een dame die echt niet kon fietsen, na anderhalf uur fietsen waren we weer in het centrum. Dit was echt een top excursie hij was wel heel duur maar super.

We liepen weer terug naar het schip en gingen wat te drinken en te snacken halen. En om acht uur gingen eten bij Palo dit is het restaurant waar alleen mensen boven de 19 jaar mogen eten. Het kost wel 20 dollar extra p.p. maar het eten is dan ook wat exclusiever dan in de gewone restaurants.En verder hebben we niks meer gedaan als wat rond gehangen. Het was weer was super trouwens de dag ervoor was het zo mistig dat ze op de fiets niet veel zagen.